Mittwoch, 20. Mai 2009

21. Mai: Der "Vatertag" ...


... ist auch nicht mehr was er früher einmal war.
Lesen Sie dazu bitte auch das wunderbare Gedicht unter "Kommentare". Vielen Dank an Werner Früh aus Betzingen!
Bildertanz-Foto: Jürgen Reich

2 Kommentare:

  1. Vielleicht war's früher so, Jürgen:

    Vadderdag

    Am neine morgens geht's scho los,
    Wanderschua ond kurze Hos,
    dr Leitrawaga vor dr Dier,
    bis obano randvoll mit Bier!
    Dr Frank, dr Helmut ond dr Klaus,
    dia warted au scho vor em Haus.
    So geht mr los, mit feschtem Schritt,
    vier Kump'ls kommed au no mit
    und dia hend au, des muaß so sei,
    an volla Waga mit drbei!

    Zu acht uff großer Wanderschaft,
    männlich, hart und voller Kraft,
    dr Hirschfänger am Girtl dro,
    endlich mol wieder richtig Mo.
    Oin Kilometer grad mol gloffa,
    hat mr scho's zweite Bierle gsoffa,
    doch braucht mr jo net sparsam sei,
    mr hat jo zom Glück gnuag drbei!

    A jeder klopft so seine Schprich,
    mr isch jo schließlich onder sich,
    's geht om echte Männerthema,
    ond mr braucht sich net zu schäma,
    mr sauft ond rülpst, mr pfurzt ond lacht,
    urmännlich halt, ond des mol acht!
    Nach knapp zwei Schtonda kommt mr no,
    so wia geplant am Grillplatz o.

    Schtegga schnitza, Feier macha,
    ja des send genau dia Sacha,
    wo sich an Mo beweisa kann,
    do fühlt mr sich als echter Mann!
    Doch wer so schafft, mr ka sich's denka,
    der muaß natirlich au was drenka
    ond oins isch klar bei Fleisch ond Wurscht,
    kriagt mr glei an rechta Durscht,
    drom brauchsch zom Essa 2,3 Bier,
    ond oins zom Abschluss, macht dann 4!
    Dann geht mr weider, d'nägscht Schtazio,
    lauft mr scho recht schwankend o.

    Kaum hat mr do Bekannte droffa,
    wird uff die Freid glei oiner gsoffa.
    Dia Bierkäschta wer'n emmer leerer,
    doch d'Köpf ond Beich drfir viel schwerer,
    so rafft mr sich dann schließlich uff,
    ond torkelt hoimwärts, so em Suff!
    Dr Ranza hängt, als wär mr trächtich,
    dr deitscha Schprache kaum no mächtich,
    schee langsam mached älle schlapp,
    ond pletzlich fliagt dr Klaus uff d'Lapp.
    Drom lad't mr Käschta, gar net domm,
    älle en oin Waga om
    ond setzt dr Klaus mit rießa Gschrei,
    recht osanft en dr andre nei!
    So schwankt mr weider, lallt ond lacht,
    erbärmlich halt, ond des mol acht, -
    morgens no voller Manneskraft,
    zom Heifle Elend abgeschlafft!

    Dr Frank, der lallt, ach isch des schee,
    dr Klaus, em Waga gröllt ollee,
    no muaß mr uff dr Helmut warda,
    weil der kotzt grad oim en dr Garda.
    Doch schließlich wird no weidergloffa
    ond's allerletschte Bierle gsoffa,
    am achte obends kommt mr no,
    laut grölend en dr Heimat o.

    Mr klingelt no drhoim beim Klaus
    ond schmeißt'en aus em Waga raus,
    sei Frau macht recht gnervt Dira uff.
    Kaum halber oba, lässt mr'n blotza,
    dr Helmut muaß scho wieder kotza,
    dr Reiner schprengt no fir en ei,
    so schleift mr'n dann en Hausflur nei.
    Sei Frau, die fend' des gar net guat,
    besser gsagt, sie kocht vor Wuat!
    Drom geht mr schnell, 's wird besser sei,
    ond sammelt no dr Helmut ei.

    Au jeder denkt ojemine,
    wie wird's wohl mir drhoim ergeh?
    Ond trotzdem isch fir alle klar,
    dass des a prima Dag doch war,
    dann trennt mr sich mit viel hallo,
    "bis nägscht mol dann ond weider so!"
    Drhoim, do liegt dann jeder flach,
    so'n Vadderdag isch halt a Sach!!

    AntwortenLöschen
  2. A halber Balla isch glatt nausgschmissas Geld. Schwätz, was wahr isch, iss, was gar isch, trink, was klar isch! Subbr Gedichtle!!

    AntwortenLöschen